کنــارت هستند ؛ تا کـــی !؟

تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند ...

از پیشــت میروند یک روز ؛ کدام روز ؟!

وقتی کســی جایت آمد ...

دوستت دارند ؛ تا چه موقع !؟

تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند ....

میگویــند : عاشــقت هســتند؛ برای همیشه؟؟  نه ......

فقط تا وقتی که نوبت بــــــازی با تو تمام بشود !

و این است بازی با هم بودن!

لیوان چای روی میز در انتظار یک جرعه است ، 
نه تو می آیی نه او
گرم می ماند ،
چه گناهی دارد سماوری که داغ دیده است ؟

به تارهای دلم که زخمه می زنی
می شنوی
پژواک صدای تو است در من
بس است دیگر
سالهاست کر شده ام....

تا کی تمامِ هیجانِ با تو بودن را
در بوسه ای به تلفن ، خلاصه کنم ...؟

خواستم بگويم که کیستم...

ديدم نگفتن بهتر است !!!

چه سود آنکه با من نميماند

همان بهتر که نشناسد مرا...

آنکس که مي ماند ، خود ، خواهد شناخت!

یادت میاد که اون روزا

قسم می خوردی به خدا

تا آخرین لحظه ی عمر

یه دم نشی ازم جدا

وقتی کسی دل کَند و رفت ؛
حتی اگه تمام زندگیت پر باشه از رد پاش ،
باید بذاری بره ....
چون دیگه دلش با تو نیست ... !!!

شماره ش رو پاک میکنی ؛
که فراموشش کنی ....
اما ...
قسمت دردناکش اینجاست که :
شمــــارش رو هنــــوز از حِـــفــظـــــی!

تو را با غیر می بینم ، صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری زدستم بر نمی آید

نشستم ، باده خوردم ، خون گرستم ، کنجی افتادم
تحمل می رود ، اما ، شب غم سر نمی آید

تو چتر را بالای سرم گرفتی
اما همچنان گونه های من خیس از گریه ماند !
و تو هرگز نفهمیدی که چتر باید بالای دلم باشد نه روی سرم...